SERCE, SERDUSZKO – nowy film Jana Jakuba Kolskiego


serce_serduszko3

„Serce, Serduszko”, nowy film Jana Jakuba Kolskiego, to opowieść o wolności, przyjaźni i wierze w marzenia.
Maszeńka marzy o karierze primabaleriny. Pewnego dnia ucieka z domu dziecka, a w ślad za nią rusza Kordula, jej ekscentryczna opiekunka i miłośniczka tatuaży.

serce_serduszko2

Razem przemierzają całą Polskę od Bieszczad aż do Gdańska, by zdążyć na egzamin do szkoły baletowej. Ścigane listem gończym przez policję, napotykają na swojej drodze mnóstwo dziwnych postaci, które pomagają dziewczynce spełnić marzenia. Maszeńki szuka też jej ojciec, który musi na nowo odnaleźć drogę do serca córki i odmienić swoje życie.

 

serce_serduszko6

OD REŻYSERA

„Serce, Serduszko” jest projektem świetlistym, jasnym, nasyconym ciepłem i poczuciem humoru. Wierzę, że na ten film przyjdzie do kina cała rodzina: dziadkowie, rodzice, dzieci. Lubię przemawiać z ekranu przez bohaterów dziecięcych – bez minoderii i puszczania oka, bo to się nie opłaci. Dziecko z filmu przemówi do dziecka w kinie tylko wtedy, kiedy głos z ekranu zabrzmi szczerze i naturalnie. To pewne.
MASZEŃKA Marysia Blandzi
KORDULA Julia Kijowska
MIREK Marcin Dorociński
BASIEŃKA Gabriela Muskała
KSIĄDZ PIETRYGA Borys Szyc
MADAME LISIECKA Maja Komorowska
DROSELMAJER Franciszek Pieczka
DYREKTORKA Lidia Bogaczówna
SIERŻANT MAJOR Wiesław Cichy

BOHATEROWIE

Maszeńka (Marysia Blandzi) Twarda, bezczelna i urokliwa dziesięciolatka, która bierze na swoje barki więcej niż jej rówieśnicy. Po śmierci matki trafia do domu dziecka. Mimo to zachowuje siłę i niezłomnie ćwiczy, by zdać egzamin do szkoły baletowej. Specjalistka od szantażu emocjonalnego. Czyta Prousta, rysuje filmy animowane, śpiewa i wszędzie, gdzie można, tańczy.

Kordula (Julia Kijowska) Wykształcona, niepokorna, uparta. Wielbicielka mocnych papierosów i tatuaży. Kilka zrobiła sobie sama. Wcześniej nigdzie dłużej nie zagrzała miejsca. Klnie jak szewc, bywa wulgarna, ale kiedy nikt nie widzi, zdarza jej się płakać. Czyta „Kubusia Puchatka”.

 

serce_serduszko4

 

 

Mirek (Marcin Dorociński) Ojciec Maszeńki, inżynier – budowniczy mostów. Od śmierci żony nie potrafi sobie ułożyć życia. Większość dnia spędza w barze, noce w garażu, w zdezelowanym Mercedesie w towarzystwie kur albo na policyjnym dołku. Czasem wyje z wilkami do księżyca.

 

serce_serduszko

 

Basieńka (Gabriela Muskała)

Miejscowy lekarz weterynarii. Nie zadaje zbędnych pytań i podwozi bohaterki tam, gdzie chcą. Opiekuje się psami, kotami, krowami, pustelnikami i uciekinierkami. Rozmawia przez telefon w trakcie prowadzenia samochodu. Z racji zawodu nie jada swoich pacjentów.

serce_serduszko5

Ksiądz Pietryga (Borys Szyc)

Uprawia kolarstwo górskie i wskakiwanie do jadących pociągów. Podobnie jak Kordula jest fanem tatuaży – preferuje motywy liturgiczne.
Prowadzi videoblog i głosi kazania w rytmie hip-hopu. W wolnym czasie wypycha zwierzęta na strychu.

AKTORZY

Julia Kijowska (1981) W roku 2005 ukończyła Akademię Teatralną w Warszawie. W ostatnich latach zasłynęła rolami u Wojciecha Smarzowskiego – „Drogówka” i „Pod Mocnym Aniołem”, a także filmie Sławomira Fabickiego pt. „Miłość”. Popularność przyniósł jej też, dostrzeżony również za granicą, serial Magdaleny Łazarkiewicz pt. „Głęboka woda”. W dorobku aktorki znajdują się też takie projekty filmowe, jak „0_1_0” (2008) Piotra Łazarkiewicza, „Boisko bezdomnych” (2008) Kasi Adamik, a także nominowane do Oscara „W ciemności” (2011) Agnieszki Holland. W 2006 roku wstąpiła do zespołu aktorskiego Teatru Dramatycznego w Warszawie. Kijowska jest laureatką między innymi Feliksa Warszawskiego (2007) oraz nagrody na VII Festiwalu Dramaturgii Współczesnej „Rzeczywistość przedstawiona” za rolę Uny w spektaklu „Black bird”; na XXIII Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi za rolę Matki w dyplomie „Ślub” (2005). Z kolei w 2009 roku dostała nagrody za role w słuchowiskach „Walizka” i „Woyzeck” na IX Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry” w Sopocie.

Wybrana filmografia:

2014 – „Pod Mocnym Aniołem”
2013 – „Drogówka”
2012 – „7 dni”, Miłość
2011 – „Głęboka woda (serial tv), „W ciemności”
2010 – „Hotel 52” (serial tv), „Lincz”, „Ojciec Mateusz” (serial tv), „Wenecja” 2008 – „0_1_0”,
„Boisko bezdomnych”
2006 – „Podróż”, „Rodzina zastępcza” (serial tv)
2005 – „Egzamin z życia” (serial tv)

Marcin Dorociński (1973)

Ukończył warszawską PWST w roku 1997. Członek zespołu teatralnego Teatru Dramatycznego w Warszawie. Jego filmowa kariera rozpoczęła się od wielkiego sukcesu obrazu pod tytułem „Pitbull” (2005) Patryka Vegi, w którym Dorociński stworzył jedną ze swoich najbardziej rozpoznawalnych i brawurowych kreacji, czyli policjanta wydziału zabójstw „Despero”. Talent aktora dostrzegł też sam Juliusz Machulski powierzając mu role w filmach „Vinci” (2004) i „Kilerów 2-óch” (1999). Kolejny, wręcz spektakularny, sukces to udział w debiutanckim obrazie Borysa Lankosza pt. „Rewers”, zwycięzcy Festiwalu Filmowego w Gdyni w roku 2009. Doskonała, niemal pastiszowa rola. Marcin Dorociński stworzył też niezwykle wiarygodne i sugestywne portrety swoich bohaterów, chociażby w „Boisku bezdomnych” (2008) Kasi Adamik, debiucie Bartka Konopki „Lęk wysokości” (2012) i wreszcie w „Róży” (2012) Wojciecha Smarzowskiego, u którego pojawił się też w filmach „Drogówka” (2013) i „Pod Mocnym Aniołem” (2104)
Dorociński jest laureatem między innymi nagród za pierwszoplanowe role na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni – „Ogród Luizy” 2007, „Rewers” 2009 i „Róża” 2011.Został również wyróżniony nagrodą im. Zbyszka Cybulskiego dla najlepszego młodego aktora
polskiego w 2005 r., a także nagrodą Jantar 2005 za najlepszą rolę męską na Festiwalu Debiutów Filmowych „Młodzi i Film” w Koszalinie za film „Pitbull”.

Wybrana filmografia:
2013 – „Drogówka”
2012 – „Miłość”, „Obława”
2011 – „Głęboka woda” (serial tv), „Jesteś Bogiem”, „Lęk wysokości”, „Róża”
2009 – „Idealny facet dla mojej dziewczyny”, Miłość na wybiegu, Naznaczony (serial tv),
„Rewers”, „Tancerze” (serial tv)
2008 – „Boisko bezdomnych”, „Ogród Luizy”
2006 – „Wszyscy jesteśmy Chrystusami”
2005 – „Pitbull”, „Barbórka”
2004 – „Vinci”
2003 – „Show”
1999 – „Kiler-ów 2-óch”

Borys Szyc (1978)

Trwającą nieprzerwanie popularność aktorowi przyniósł sensacyjny serial „Oficer” Macieja Dejczera oraz jego dwa kolejne sezony. W kinie Szyc został zauważony dzięki udziałowi w filmie Konrada Niewolskiego pt. „Symetria” (2003), za który otrzymał Nagrodę im. Zbyszka Cybulskiego (Nagroda Publiczności). Rok później Julisz Machulski powierzył mu główną rolę obok Roberta Więckiewicza w filmie „Vinci”. Z kolei potrójną kreację aktor zaliczył w polskim horrorze pt. „Hiena” Grzegorza Lewandwoskiego. Pojawił sie też w „Chaosie”, debiucie Xawerego Żuławskiego. W 2009 roku znów stanął na planie u Żuławskiego, w ekranizacji wydawałoby się nie do sfilmowania „Wojny polsko-ruskiej” pióra Doroty Masłowkiej. Rola „Silnego” przyniosła aktorowi Nagrodę Polskiej Akademii Filmowej „Orła” oraz Nagrodę za pierwszoplanową rolę męską na festiwalu filmowym w Gdyni. Z kolei kreacja w dramacie Rafaela Lewandowskiego „Kret” dała Szycowi Nagrodę za rolę męską MFF w Montrealu.

Wybrana filmografia:
2014 – „Dżej Dżej”
2013 – „Tajemnica Westerplatte
2011 – „1920. Bitwa Warszawska”
2011 – „Sztos 2”
2010 – „Kret”, “Śluby panieńskie”
2009 – „Wojna polsko-ruska”, „Enen”
2008 – „Lejdis”
2007 – „Testosteron”
2006 – „Hiena”, „Południe – północ”
2005 – „Chaos”
2004 – „Vinci”
2003 – „Symetria”
Gabriela Muskała (1969)

Aktorka filmowa i teatralna, dramatopisarka – pod pseudonimem Amanita Muskaria. W 1994 ukończyła łódzką Szkołę Filmową. Popularność wśród widzów przyniosła jej rola Ewy w serialu TVP „Londyńczycy”, za którą była nominowana do nagrody „Outstanding Actress” na Festiwalu TV Fest w Monte Carlo. Za występ w filmie Grega Zglińskiego pod tytułem „Wymyk” została nagrodzona Nagrodą za drugoplanową rolę kobiecą na Festiwalu Filmowym w Gdyni, w 2011 roku. Rok później Muskała zagrała w pełnometrażowym debiucie Anny Wieczur-Bluszcz „Być jak Kazimierz Deyna”, co przyniosło jej Nagrodę za rolę kobiecą podczas Koszalińskiego Festiwalu Debiutów Filmowych „Młodzi i Film”. Gabriela Muskała ma na swoim koncie także główne role w filmach: „Królowa Aniołów”, „Aria Diva” (krótki metraż), „Podróż” (krótki metraż), „Krzysztof” (krótki metraż) oraz w nagrodzonym na Festiwalu w Wenecji francuskojęzycznym filmie „Cała zima bez ognia” w reżyserii Grega Zglińskiego. Aktorka jest też aktywna na deskach teatru. Na scenie zagrała m.in. w przedstawieniach Mariusza Grzegorzka (tytułowa Agnes od Boga, Laura w Szklanej menażerii), Barbary Sass (Irina w Trzech siostrach, tytułowa Marilyn Mongoł), Marka Fiedora
(Podsiekalnikowa w Samobójcy), Łukasza Kosa (Żona w Koronacji). Jej sztuki (Podróż do Buenos Aires i Daily Soup) pisane wraz z siostrą Moniką pod pseudonimem Amanita Muskaria zostały przetłumaczone m.in na angielski, niemiecki i włoski i od wielu lat grane są
z powodzeniem w teatrach w Łodzi i w Warszawie.

Wybrana filmografia:

2013 – „Chce się żyć”
2013 – „Głęboka woda. Sezon 2”
2012 – „Być jak Kazimierz Deyna”
2011 – „Paradoks”, „Wymyk”
2010 – „Nie ten człowiek”
2009 – „Janosik. Prawdziwa historia”, „Londyńczycy. Sezon 2”, „Zero”
1999 – „Królowa aniołów”
1993 – „Rozmowa z człowiekiem z szafy”

 

serce_serduszko3

Franciszek Pieczka (1928)

Jeden z najwybitniejszych, a zarazem najpopularniejszych polskich aktorów filmowych i teatralnych. Urodził się w Godowie na ziemi wodzisławskiej, wychował na Śląsku w rodzinie o tradycjach górniczych. W roku 1954 ukończył warszawską PWST. Prawdziwy sukces i rozpoznawalność, tuż na początku zawodowej kariery, przyniósł Pieczce serial „Czterej pancerni i pies” w którym wcielił się brawurowo w rolę Gustlika, jednego z tytułowych czołgistów. W roku 1967 na ekrany wszedł obraz pt. „Żywot Mateusza” Witolda Leszczyńskiego z Franciszkiem Pieczką w roli głównej, który przyniósł mu nagrodę „Srebrnego Hugo” na Między narodowym Festiwalu w Chicago. Później grał u takich reżyserów, jak Andrzej Wajda, który zaprosił go współpracy przy produkcjach: „Wesele”, i „Ziemia obiecana”, Jerzy Kawalerowicz u którego wystąpił w głośnej „Austerii”, a wcześniej też w „Matce Joannie od aniołów” i „Quo Vadis” z 2001 roku. Pojawił się też w drugiej odsłonie śląskiej epopei Kazimierza Kutza pt. „Perła w koronie”. Do kanonów przeszła też kreacja Sienkiewiczowskiego starego Kiemlicza w ekranizacji „Potopu” Jerzego Hoffamana. W latach 90. na drodze aktora stanął reżyser Jan Jakub Kolski, który powierzył mu główną rolę,
Mateusza Szewczyka, w „Pogrzebie kartofla”. W 1993 na ekrany wszedł tymczasem film tegoż Kolskiego, gdzie Pieczka zagrał chyba najbardziej dziś kojarzoną, po Gustliku, postać czyli „Jańcio Wodnik”. Rola ta przyniosła aktorowi nagrody, miedzy innymi na festiwalach w
Gdyni i Moskwie. U Kolskiego zagrał potem jeszcze w „Cudownym miejscu”, „Szabli od komendanta”, „Grającym z talerza”, „Historii kina w Popielawach”, „Jasminum”. Aktualnie osiemdziesięciosześcioletni dziś aktor gra w jednym z najpopularniejszych rodzimych seriali –
„Ranczu”. Jest też członkiem zespołu Teatru Powszechnego w Warszawie.

Wybrana filmografia:
2014 – „Ranczo”
2006 – „Jasminum”
2001 – „Quo Vadis”, „Requiem”
1998 – „Historia kina w Popielawach”
1995 – „Szabla od komendanta”, „Grający z talerza”, „Cudowne miejsce”,
1993 – „Jancio Wodnik”
1992 – „Pograbek”
1990 – „Pogrzeb kartofla”
1985 – „Dziewczęta z Nowolipek”, „Siekierezada”
1982 – „Austeria”, „Blisko coraz bliżej”, „Matka Królów”
1981 – „Konopielka”
1979 – „Placówka”
1976 – „Blizna”
1973 – „Potop”
1972 – „Chłopi”, „Wesele”
1971 – „Perła w koronie”
1967 – „Żywot Mateusza”
1966 – „Czterej pancerni i pies”